totlater
clone your own copy | download snapshot

Snapshots | iceberg

Inside this repository

tot_guill_6.txt
text/plain

Download raw (3.3 KB)

Op dit punt zou u kunnen argumenteren dat Nina, bezeten door een duivel zoals men dat nog altijd durft te noemen, haar leven wel over een andere boeg zal moeten gooien. Dat ze zich zoniet in een depressie zal storten, psychotisch zal worden of zelfmoord zal plegen. Maar ook u weet dat het zo drastisch niet hoeft, ze zou zich bijvoorbeeld kunnen terugtrekken met een burn-out. Ze zou zich onthaasten en deeltijds werken gaan. En ze zou, zoals zovelen, één keer per week ruimte kunnen geven aan die sterke wind in haar, tijdens een avondcursus aan de academie bijvoorbeeld, zodat die wind nooit meer de intensiteit van een tornado bereiken kan en Nina als fotografe voortleven zal. Nog zoveel mogelijkheden liggen open. Ze zullen mede bepaald worden door interne en externe noden en lotgevallen die ook ons vooralsnog onbekend zijn. 
Het laatste feit dat we u graag meegeven, is dat Nina wel van aanpakken weet. Toen de Tornado weer de kop opstak na een seksueel avontuur van één nacht en zij tientallen schetsen maakte van de skater in kwestie, besliste ze, met dezelfde overlevingsdrang die ze al eerder toonde – en uit schrik dat iemand anders de wind voor haar zou benoemen met alle gruwelijke geleerde woorden die daarvoor bestaan – dat ze hem niet duivel of tornado noemen zou, maar dat het een Zij was en dat ze Haar zou aanspreken met Nimf. De nimfen aanhoorden haar en panikeerden, ze speelden de oproep door naar de muzen, en zo kwam het verhaal bij ons. Wij verdenken de muzen ervan dat zij het ons heel bewust vertelden, om daarmee enige richting te geven aan ons godenbestaan. Maar ook daarover zijn onze meningen verdeeld.
Weinig wist Nina van nimfen. Van haar leraar Grieks herinnerde ze zich dat ze speelziek, eigenzinnig en grillig zijn. Na wat zoekwerk vond ze ook de lieve berg- en dalnimfen die samen met Artemis spelen in het water en symbool zijn voor gratie en jeugdig getater. Ze leerde over de nimfen bij de bron die Hylas in hun netten strikten. Heel alleen bleef hij achter in de waterput, terwijl Jason en de Argonauten hun anker weer lichtten. Ze kon ook Circe zijn die Odysseus” kompanen veranderde in zwijnen, of Nomia die haar minnaar Daphnis met blindheid sloeg toen zij hem betrapte in de armen van een ander, of Daphne en Arethusa die hun buik volhadden van jagende verliefden en muteerden in bron en laurier. Kortom, Nina wist wel dat, zoals talloze winden bestaan, er ook talloze nimfen zijn. Sommigen zijn zo gunstig dat ze mensen kunnen helpen, maar anderen zijn boosaardig. Ze kunnen je leiden naar de gekheid, ja zelfs naar de dood. 
Een uitbarsting ondergaan is één. Aanvaarden dat de gevolgen van zeer lange aard zijn, is twee. Ze ook nog naar je hand kunnen zetten, is drie. Door de Nimf te benoemen, kan Nina haar aanvaarden en misschien ook leren beheersen. 
Wij horen u denken. 
Nu ze heeft gekozen voor de mysterieuze Nimf, nu ze dagelijks met haar omgaan moet, haar voedt, koestert en verzorgt, kan het toch niet anders of de Nimf zal haar bekeren. Daar zijn wij het volmondig mee eens. Ook al blijven wij bij de marge van de twijfel, het lijkt dat de voorwaarden zijn vervuld om drie te onderzoeken, de kracht die is vereist om de gevolgen van een feit nuttig aan te wenden, waardoor de schijnbaar onherroepelijke fout kan worden omgebogen naar een zegen. Ja, dit is het einde van de proloog. Hier begint het avontuur.